در قالب word و در 21 صفحه، قابل ویرایش.
خط قرآن
پيدايش
خط و سير تحول آن خود تاريخ مفصلى دارد ، به عقيده محققان جديد، كهنترين و
نخستين سررشته خط، خط «هيروگليفى» است كه مصريان از آن استفاده مىكردند.
پس از آن فينيقىها اساس خطى را پىريزى كردند كه اكثر خطوط دنيا از آن
اقتباس شده است. سومين رشته خط در سلسله پيدايش آن، خط «آرامى» است كه از
خط فينيقى الهام مىگرفته است و مىگويند خط «عبرى» از خط آرامى پديد آمده
كه يهوديان آن را مورد استفاده قرارمىدادند. در حقيقت بايد خط عبرى را
فرم تازهاى از خط آرامى دانست. خط آرامى ريشهاى براى خطوط ديگر از جمله
خط نبطى شد كه در سير تحول آن خط حجازى «نسخ» و خط كوفى پديد آمد . اما
خاورشناسان خط سريانى را در عرض خط نبطى قرار مىدهند نه در طول آن. آنان
معتقدند خط به دو شكل وارد جزيرة العرب گرديد: خط سريانى و خط نبطى. خط
مصرى – خط فينيقى: 1- خط مسند 2- خط آرامى: 1- خط سريانى – خط اسطرنجيلى –
خط كوفى 2- خط نبطى – خط حيرى – خط نسخ در نظر خاورشناسان، خط عربى بر
دو قسم است: خط كوفى كه ماخوذ از نوعى خط سريانى است كه به خط «اسطرنجيلى»
معروف است، و خط حجازى يا خط نسخ كه از خط نبطى گرفته شده است. خط كوفى،
شاخهاى از خط اسطرنجيلى است كه پس از بناى شهر كوفه و پختگى اين خط در
آنجا به خط كوفى معروف گرديد. اين خط را مسلمانان معمولا براى نگارش قرآن و
بعدها روى محرابها و بالاى در مساجد و پيرامون ابنيه مهم و كتيبههاى
قرآن و عناوين سوره در مصحفهاى بزرگ مورد استفاده قرار مىدادند …
